Kalitypia - to technika oparta na światłoczułości soli żelazowych redukujących sole srebra po naświetleniu do srebra metalicznego. Odcień odbitek jest sepiowy a po tonowaniu np. w roztworze platyny można go zmienić na czarny i zwiększyć przez trwałość kopii. Sporządzenie papieru światłoczułego jest bardzo zbliżone do do przygotowania papieru w cyjanotypii. Papier powlekamy roztworem światłoczułym jednostronnie i suszymy w przyćmionym świetle żarowym, następnie kopiujemy stykowo. Wariantów kalitypii jest kilka. Najprostszy - tzw. brąz Van Dycka - polega na naświetleniu papieru i wywołaniu go w czystej wodzie i następnie utrwaleniu w 5% roztworze tiosiarczanu sodu i ewentualnym tonowaniu w roztworze złota bądź platyny. Wariant kalitypii oparty na szczawianie żelazawym wymaga po naświetleniu wywołania w roztworze np. octanu sodu, cytrynianu sodu lub winianu sodowo-potasowym, następnie tonowaniu i utrwaleniu i dokładnym płukaniu w wodzie.  |
| Lubomierz 2006 r. |
 |
| Krzeszów 2006 r. |
 |
| Jelenia Góra 2006 r. |
 |
| Sopot 2007 r. |
Przepis na uzyskanie odbitek metodą kalitypii:
roztwór I
cytrynian żelazowo-amonowy 6,5 g
kwas winowy 1g
woda 50 ml
roztwór II
żelatyna 1,5 g
woda 25 ml
roztwór III
azotan srebra 2,5 g
woda 25 ml
Mieszamy roztwór I i II w temperaturze ok. 40 C, następnie wlewamy roztwór III i nanosimy za pomocą pędzla na papier.
Po naświetleniu obraz należy utrwalić w 5% roztworze tiosiarczanu sodu i starannie wypłukać w wodzie.
